یتیم شناسی

یتیم الوژی اگرچه واژه ترکیبی فارسی - لاتینه واساسن هم خیلی کاربردی نیست اما حاوی دو بار معناست یکی بار طنزآلود و دوم بارحرص آلود علمی !

یادمون نره که قرار داشتیم درباره آدمایی که تیپشون یتیم می زنه و این کلمه رو بکلی "کیچ " *   کردن صحبت کنیم در ابتدا اجازه بدین یه چیز بدیهی بگم : ما فرزندان ایران ! دوتا چیز مهم داریم

1-     خونه

2-     خونواده

خونه = جایی برای دور هم بودن چند نفرمتشکل ازپدر، مادر ، خواهر و برادر

خونواده = جایگاهی برای اون چند نفرازنظر نسبت ( دختر خونواده ، پدرخونواده )

این حالت معمول یه خونوادس اما در حالتهای مختلف می تونه شکل های مختلفی از خونواده ( از نوع ایرانی ) وجود داشته باشه مثلا یک پدر و سه همسر بنابرین بچه ها یه جورایی سه تا مادر دارن یا خونواده ای بدون پدر( فوت شده یا جدا شده ) ، خونواده ای بدون پسر یا خونواده ای بدون مادر( بازفوتی یا جدا گشته ) و ......

اما مهمترین چیزی که درهموشون یکسانه شکل گیری تیپ بچه هاست تعریف تیپ یادتونه ؟ خب تیپ کلمه ایه که تو گفتار روزمره مون  زیاد بکار می بریم .  تیپ زدن ، به تیپش نمی خوره ، خوش تیپ! اما با تعریفی که کردیم ،‌ تیپ دراین سلسله نوشتار یه جورایی همون استیله و هردو همون شخصیته . تیپ یا شخصیت تعاریف خیلی زیادی ازشون شده ........

اما برای ما تیپ طبق تعریف خودمون از پنچ آیتم تشکیل شده ، شنیدین می گن الهی که چهار ستون تنت سالم باشه ننه حالا منم آرزو می کنم پنچ ستون تیپتون سالم ومیزون باشه عزیزان !

قیافه ، پوشش ، گفتار ، کردار، اندیشه

حالا به نظر شما با این تعریف ، آدم خوش تیپ بازم زیاده ؟ منکه عمرا فکر نمی کنم به راحتی بتونم بین صد نفر پنج نفر هم پیدا کنم آخه فکرشو بکنین یه کسی که هم خوش قیافه باشه هم خوش لباس هم خوش گفتار و خوش کردار و هم خوش فکر و اندیشه تا بشه گفت آقا یا خانم خوش تیپه !

راستی  خوش قیافه بودن یکم با خوشگلی ( زشت – زیبا ) فرق می کنه خوشگلی که بیشتر هم در باره خانم ها بکار میره یه امتیازغیرارادیه ( خدادادی ) اما خوش قیافه بودن دست خودمونه ( خوش قیافه بودن نه خود قیافه ) چطوری ؟ با استفاده از تناسبها و تقارن ها مثلا در آرایش مو و .... داشتن لبخند بر چهره ( چهره باز) و از همه مهمتر راضی نگه داشتن خودمون از قیافمون باور کنید این فاکتوربسیار مهمیه در خوش قیافه بودن ،  خیلی از آدما رو می شناسم ( خانم و آقا ) درکل زیبا و خوشگل هم هستن اما درنگاه دیگران نمره جذابیت نمیارن و امان از دست این فرهنگ و این خانواده و این تربیت ! می دونید که خوشگلی تو انتخاب و ازدواج چقدر مهمه ( البته بازم در بین ما  فرزندان ایران ) حالا خودتون بگید منطقی نیست اینهمه جراحی سر و صورت تو ایران ؟ ما آقایون چه از نوع تحصیل کرده و مثلا روشنفکر و چه از نوع سنتی و مذهبی در انتخاب همسر و دوست و حتی همکار به اولین و اصلی ترین چیزی که بها می دیم خوشگلی نیست ؟؟؟ نه راستشو بگید ؟؟؟ اینطور نیست ؟ بیشترمون که اولی و آخری نداره فقط و فقط با این فاکتور زن رو می شناسیم و بس .  حالا خانما حق ندارن که 99 درصد عمرشونو صرف این دغدغه و نگرانی بکنن ؟ اگه  کل زندگی یه خانم خلاصه بشه تو آرایش سر و صورت وفرم دادن اندامش اونوقت چطوری  و با چه امیدی ما باید بگردیم دنبال خانم های خوش تیپ . خدا بگم این مادران خوب مارو چکار کنه ! که از دوسالگی تا سن دایناسوری تو گوش پسراشون می خونن " برات یه زن خوشگل می گیرم " ...............  ( خودشون آتیش می زنن به خودشون ) اگرم یه وقت می گن یه زن با کمالات و اینا ،  اصلا باورنکنید چون باز منظورشون همون خوشگلس

البته که خوشگل بودن خیلی خوبه ! کی بدش میاد ؟ اما هر چقدرکه خوش تیپی پایا و ماندگارتره خوشگلی صرف ،  تیزپا و زودگذره ( چقدرزود مردا خوشگلی یه زن رو فراموش می کنن و براشون عادی میشه و تکراری ) اینو از تجربه شخصی و زندگی دیگران به راحتی میشه دید  ...... خلاصه

روی سخن  با پدر و مادرها بود درشکل دادن شخصیت کودک. موضوعی که تازه میخوام بهش بپردازم درادامه " یتیمولوژی "  ، عدم تعادل درصرف پول ، وقت ، امکانات و محبته . اینو که همه می دونیم که یکی از ندونم کاریهای پدران و مادران عزیزهمین بی عدالتیه و ازون بدتر چیزی که من در بیشتر خونواده ها دیدم ، بها دادن بیمار گونه و بعضا جنون آمیز به یکی از بچه هاست اینو تو خونواده های همدوره خودم یعنی از دهه هفتاد به قبل رصد کردم ( برخلاف دهه فعلی که ماها  پدر و مادر شدیم با یه بچه یا حداکثر دوتا دهه های قبل حداقل دو بچه ای بودن و حداکثر n تایی ) بازم مقصود بیشتر خونواده هاس نه همشون بطورمطلق . حالا به راحتی می تونید نمونه های نزدیک دور و برتون رو بررسی کنید چقدر ازین تیپ پیدا میشن ؟ دختر یا پسر بودنش مهم نیست سنشم همینطور ( حتی خودش ممکنه بچه داشته باشه ) طرف هیچ بیماری یا نقص عضوی که حس دیگران ( خصوصا والدین) رو به کمک و توجه بیشتر وادار کنه نداره اما چنان در مرکز احساسات و کانون گرم خانواده لمیده که نگو و نپرس و به هیمن دلیل اکثر این فرزندان تیپ خاصی به خود می گیرن طوری که از تمام دول دنیا ،  آشنا و غریبه همون چیزی رو می خوان که پدر و مادرشون بهشون میده یعنی " توجه افراطی و کمک بی شائبه " و گویا همه وظیفه دارن طوری رفتار کنن که آب تو دل طرف تکون نخوره در غیر اینصورت به غیر از توقع بی جا و طلبکارانه و پرخاشگرانه ،  یتیم نمایی به عنوان بهترین شیوه بکار برده میشه . قیافه زرد و زارگرفتن ، لباس رو کمی آویزون و .... حرف زدن شل و ول ، تنبلی مفرط و نگاه ملتمسانه.....  وای که آدم نمی دونه چه خاکی برسر احساس خودش بریزه ! طوری که باورت میشه طرف همه عزیزانش رو همین الان از دست داده و به کمک آنی تو محتاجه تازه تو اونو می شناسی وای به حال کسانی که نمی شناسنش ...........................چرا واقعا ؟؟؟

چرا پدر و مادرها به این بیماری دچار شدن ؟ باور کنید این یه جور بیماری روحیه که مزمن شده و شکل فرهنگ به خودش گرفته ! وحشتناک تر اینکه به بچه هایی که مستقلن و کمتر خواسته هاشونو مطرح می کنن(بدلیل درک و شعور بالا ) نه تنها توجه نمی شه بلکه همین والدین عزیز ازشون می خوان که اونا هم خودشونو وقف اون خواهره یا براده کنن ( همون یتیم زدهه ) حالا اینو شما در چند ... چندین ..... چند صد  ..... چندین هزار و  چندمیلیون خانواده تعمیم بدین و مشاهده بفرمایین چه فاجعه ای تو این سرزمین کهن در خاموشی کامل اتفاق افتاده و می افته  و دامنه های اون همچنان ادامه خواهد داشت  . این فقط یه تیکه از تربیت های خونواده ایرانی تحت نظر  پدر و مادر محترم هست اجازه بدین ادامشو بعدا بریم

مشخصات کیچ :
تعریفی جامع و مانع از کیچ ممکن نیست. اما می‌توان چند ویژگی‌ ِ آن را برشمرد. نخست این‌که کیچ رابطه‌ای تنگاتنگ با کلیشه‌ها دارد. او با به خدمت گرفتن کلیشه‌ها، احساسات ِ رقیق ِ مخاطب را نشانه گرفته و با انگشت گذاشتن مبالغه‌آمیز بر آن‌ها، احساسات‌اش را برمی‌انگیزد، تا مقبول واقع شود. اما این برانگیختگی، کم‌مایه و آبکی است، چرا که محتوای‌اش در سطح جریان دارد و به عمق نمی‌رسد، چون کیچ اساسا ناتوان از رسیدن به عمق است. کیچ پدیده‌ها را رمانتیک کرده و با آب و تابی اغراق‌شده آن‌ها را غیر واقعی جلوه می‌دهد. او واقعیت را مخدوش بازتاب می‌دهد و آن را به شکلی بسیار ساده شده و نادقیق به سلیقه‌های تربیت نشده و غیرانتقادی عرضه می‌کند. کیچ همواره و در همه‌ی عرصه‌ها، تقلید صرف و غیرانتقادی و تابعی از سلیقه‌ی توده‌ها است و اغلب نقش و کاربردی غیر از دکور ندارد.

خودمونیش : کیج یعنی باسمه‌ای  ِ ساختگی، غیرواقعی و کلیشه‌ای